Canımız ciğerimiz Apocalyptica'nın heyecanla beklediğimiz yeni albümünü dinleme imkanı bulduk nihayet. En başından kanaatimizi ifade etmek babından şunu söylemekte fayda var, beklentilerim ölçüsünde başarılı bi albüm değil. Daha doğrusu bütünüyle bi başarısızlıktan bahsetmek söz konusu olmasa da bugüne değin ortaya koydukları en zayıf çalışma olduğu söylenebilir. Neticede müzisyen bi insan olmamam hasebiyle bu albümdeki müzikal yeniliklerin, farklılıkların ayırdına varamasam da bi dinleyici olarak kanaatim, bir önceki albümleri "Worlds Collide"de çok da farklı bi noktada olmadığı. Farklılık albümdeki parçaların dinlenilebilirliğinin öncekilere nazaran daha düşük olması ki burda Eicca Toppinen faktörü etkili gibi geldi bana. Apocalyptica'nın bugüne kadarki şarkılarının bir çoğu Toppinen tarafında üretilmiş yapıtlar fakat bu albümde besteci olarak bir parça daha geri planda kalmış, daha kollektif çalışılmış, bu da direkt olarak etki etmiş bence. En başarılı parçalar sırasıyla "On the Rooftop with Quasimodo", "Broken Pieces", "Sacra", "Not Strong Enough" ve "Beautiful". Daha önceki yazıda merakımı ifade ettiğim Lacey Mosley'nin vokal yaptığı "Broken Pieces", Apocalyptica'nın bugüne kadarki şarkıları arasında üst sıralarda yer alabilecek bi çalışma olmasa da albümün yüz aklarından. Bunların dışındakiler insanda tekrar dinleme isteği uyandırmıyorlar, hatta "End of Me" ve "Bring Them to Light" gibiler tam bir fecaat. Fakat son tahlilde "7th Symphony"nin vasatın üstünde olduğu söylenebilir, özellikle beklenti içinde olduğumuz yeni albümlerde yaşadığımız hayal kırıklığını baz alırsak...