"Kick-Ass" çizgi roman uyarlamaları içerisinde beğeni ile karşılanan son filmlerden birisi. Çizgi roman uyarlamalarından arada böyle hedefini tutturan örnekler çıksa da aynı şeyi filmlerden uyarlanan video oyunları için söylemek çok da mümkün olmuyor maalesef. "Kick-Ass: The Game" de bunun sağlamasını yapan son örneklerden birisi ve insanı bu tarz oyunları kim finanse ediyor diye kafa kaşıttıran bir muamma hatta.
Bir beat-em-up oyunu olan "Kick-Ass"te ismiyle meşhum Kick-Ass, Hit-Girl ve Big Daddy karakterlerinden birini seçerek karşınıza çıkan sonu gelmez kötü adam yığınlarını pataklıyorsunuz. Oyunun özü bu olsa da ve kulağa hoş gelse de birçok beat-em-up oyununda olduğu gibi burada da oyunu biraz göz attıktan sonra bırakmamaya teşvik edecek bir hikaye altyapısı
kurulmamış. Karakterlerin hiçbirinin kendine özgü bir izleği yok, sadece yetenek ve saldırı çeşitleri noktasında bir farklılaşma çabasına girilmiş ama o da çok fark yaratacak düzeyde değil, neredeyse birbirinin aynı hatta. Beğeni toplamış bir çizgi-roman ve film uyarlamasının sağladığı hali hazırda kurulu böylesine zengin bir hikaye ortamında en ufak bir anlatı çabasına girilmemiş olması anlaşılabilir bir şey değil.
Seçtiğiniz karakterle hafif ve ağır saldırılar yapabiliyorsunuz, bu ikisi arasında bir nebze bir kombo yapma imkanı verilmiş. Birkaç hafif saldırının akabinde bir ağır saldırı yaparsanız karşınızdaki düşmanı uçurup bowling dubası gibi arkasındakileri de devirmeniz mümkün. Gene de çok fazla bir çeşitlilik yok ve 8 level
boyunca deli gibi düğmelerden birine basarak karşınıza çıkan düşman sürülerini haklamaya çalışıyor, oyunun size emir buyurduğu görevleri yapmaya çalışıyorsunuz; "oraya git, buraya gel, buraya C4 koy" vs. Hal böyle olunca oyun deneyimi çok kısa sürede kendini tekrar eder bir hüviyete bürünüyor ve ilk 15-20 dakikada ne yaptıysanız kalan 3,5- 4 saatte de -oyun neyse ki kısa- aynı şeyleri yaparak geçiriyorsunuz.
Süre ilerledikçe skill point kazanımı söz konusu. Bu pointleri saldırı, savunma ve karakterin özel yeteneği noktasında harcayabiliyorsunuz. Oyuna dair nadir ilginç noktalardan bir tanesi oyun içinde bu skillpoint kullanımını değiştiriyor olabilmeniz, yani sıkıştığınız noktada daha öncesinde saldırıya harcadığınız pointi
geri alıp savunmada kullanabiliyorsunuz. Öte yandan
oyunda ilerledikçe her seviye neredeyse birbirinin aynısıyken karşınıza çıkan düşmanlar bu aynılık halinden görsel olarak paylarını düşeni almakla birlikte sizin XP seviyenize nispetle çok daha güçlü hale geliyorlar ne hikmetse. Bir dodge özelliği bahşedilmiş her bir karaktere ama çatışma anında ne zaman bunu denemeye kalksanız arkanızdan biri belirip sizi pataklıyor. Nereye sindiğini anlamadığınız silahlı bir
elemanın sizi vurma ihtimali de cabası, böylelikle canınızı kurtarmak için oradan oraya zıplarken buluyorsunuz kendinizi. Save noktalarının nadirliği sağ olsun çoğu
bölümden Allah'ın inayetiyle sağ çıkmanız işten bile değil. Özellikle düşmanlar zorlaştıkça yapılacak en iyi hamle tüm skill pointleri savunmaya harcamak oluyor ki bu sayede ataklarınız daha da güçlenebiliyor ama bu da karakterleri birbirinden farklılaştırabilecek yegane husus olan özel yetenek kısmını tümüyle işlevsiz hale getiriyor, başladığınız üç saldırı
çeşidi ile oyunu bitiriyorsunuz.
Oyun teknik olarak da kifayetsiz. Düşmanlar çoğaldıkça frame rate cortluyor ki böylesine banal bir çevre tasarımına ve düşük karakter modellemesine sahip bir oyun için şaşırtıcı bir durum. Ses tasarımı Allahlık. Kamera da çatışmanın en civcivli noktalarında insanı çıldırtıyor, hele bir köşeye sıkışmaya görün, ne karakterinizi ne de düşmanları görebiliyorsunuz, ne olup bittiğini anlayıp görüşünüzü düzeltene kadar sağlık seviyeniz de yarıya inmiş oluyor.
Sanki bunun bir Kick-Ass oyunu olduğunu unutma imkanı varmış gibi filmden sahneler cutscene niyetine kullanılmış, bu da yetmemiş oyundaki karakterlerin seslendirmeleri de filmden alınan diyaloglarla yapılmış. Neresinden baksan elinde kalan gülünç bir tembellik abidesi. Yapımcı şirket Frozen Codebase'in bundan önce hiçbiri de beğenilmemiş 5 oyuna imza atmış olması oyunu onaylayanların mevzuya bakışını özetler nitelikte. Hiç yapılmasa da olacak, tümüyle kaynak ve vakit israfı bir prodüksiyon.
"Kick-Ass" çizgi roman uyarlamaları içerisinde beğeni ile karşılanan son filmlerden birisi. Çizgi roman uyarlamalarından arada böyle hedefini tutturan örnekler çıksa da aynı şeyi filmlerden uyarlanan video oyunları için söylemek çok da mümkün olmuyor maalesef. "Kick-Ass: The Game" de bunun sağlamasını yapan son örneklerden birisi ve insanı bu tarz oyunları kim finanse ediyor diye kafa kaşıttıran bir muamma hatta.
Bir beat-em-up oyunu olan "Kick-Ass"te ismiyle meşhum Kick-Ass, Hit-Girl ve Big Daddy karakterlerinden birini seçerek karşınıza çıkan sonu gelmez kötü adam yığınlarını pataklıyorsunuz. Oyunun özü bu olsa da ve kulağa hoş gelse de birçok beat-em-up oyununda olduğu gibi burada da oyunu biraz göz attıktan sonra bırakmamaya teşvik edecek bir hikaye altyapısı 
kurulmamış. Karakterlerin hiçbirinin kendine özgü bir izleği yok, sadece yetenek ve saldırı çeşitleri noktasında bir farklılaşma çabasına girilmiş ama o da çok fark yaratacak düzeyde değil, neredeyse birbirinin aynı hatta. Beğeni toplamış bir çizgi-roman ve film uyarlamasının sağladığı hali hazırda kurulu böylesine zengin bir hikaye ortamında en ufak bir anlatı çabasına girilmemiş olması anlaşılabilir bir şey değil.
Seçtiğiniz karakterle hafif ve ağır saldırılar yapabiliyorsunuz, bu ikisi arasında bir nebze bir kombo yapma imkanı verilmiş. Birkaç hafif saldırının akabinde bir ağır saldırı yaparsanız karşınızdaki düşmanı uçurup bowling dubası gibi arkasındakileri de devirmeniz mümkün. Gene de çok fazla bir çeşitlilik yok ve 8 level 
boyunca deli gibi düğmelerden birine basarak karşınıza çıkan düşman sürülerini haklamaya çalışıyor, oyunun size emir buyurduğu görevleri yapmaya çalışıyorsunuz; "oraya git, buraya gel, buraya C4 koy" vs. Hal böyle olunca oyun deneyimi çok kısa sürede kendini tekrar eder bir hüviyete bürünüyor ve ilk 15-20 dakikada ne yaptıysanız kalan 3,5- 4 saatte de -oyun neyse ki kısa- aynı şeyleri yaparak geçiriyorsunuz.
Süre ilerledikçe skill point kazanımı söz konusu. Bu pointleri saldırı, savunma ve karakterin özel yeteneği noktasında harcayabiliyorsunuz. Oyuna dair nadir ilginç noktalardan bir tanesi oyun içinde bu skillpoint kullanımını değiştiriyor olabilmeniz, yani sıkıştığınız noktada daha öncesinde saldırıya harcadığınız pointi 
geri alıp savunmada kullanabiliyorsunuz. Öte yandan 
oyunda ilerledikçe her seviye neredeyse birbirinin aynısıyken karşınıza çıkan düşmanlar bu aynılık halinden görsel olarak paylarını düşeni almakla birlikte sizin XP seviyenize nispetle çok daha güçlü hale geliyorlar ne hikmetse. Bir dodge özelliği bahşedilmiş her bir karaktere ama çatışma anında ne zaman bunu denemeye kalksanız arkanızdan biri belirip sizi pataklıyor. Nereye sindiğini anlamadığınız silahlı bir 
elemanın sizi vurma ihtimali de cabası, böylelikle canınızı kurtarmak için oradan oraya zıplarken buluyorsunuz kendinizi. Save noktalarının nadirliği sağ olsun çoğu 
bölümden Allah'ın inayetiyle sağ çıkmanız işten bile değil. Özellikle düşmanlar zorlaştıkça yapılacak en iyi hamle tüm skill pointleri savunmaya harcamak oluyor ki bu sayede ataklarınız daha da güçlenebiliyor ama bu da karakterleri birbirinden farklılaştırabilecek yegane husus olan özel yetenek kısmını tümüyle işlevsiz hale getiriyor, başladığınız üç saldırı
çeşidi ile oyunu bitiriyorsunuz. 
Oyun teknik olarak da kifayetsiz. Düşmanlar çoğaldıkça frame rate cortluyor ki böylesine banal bir çevre tasarımına ve düşük karakter modellemesine sahip bir oyun için şaşırtıcı bir durum. Ses tasarımı Allahlık. Kamera da çatışmanın en civcivli noktalarında insanı çıldırtıyor, hele bir köşeye sıkışmaya görün, ne karakterinizi ne de düşmanları görebiliyorsunuz, ne olup bittiğini anlayıp görüşünüzü düzeltene kadar sağlık seviyeniz de yarıya inmiş oluyor.
Sanki bunun bir Kick-Ass oyunu olduğunu unutma imkanı varmış gibi filmden sahneler cutscene niyetine kullanılmış, bu da yetmemiş oyundaki karakterlerin seslendirmeleri de filmden alınan diyaloglarla yapılmış. Neresinden baksan elinde kalan gülünç bir tembellik abidesi. Yapımcı şirket Frozen Codebase'in bundan önce hiçbiri de beğenilmemiş 5 oyuna imza atmış olması oyunu onaylayanların mevzuya bakışını özetler nitelikte. Hiç yapılmasa da olacak, tümüyle kaynak ve vakit israfı bir prodüksiyon.