Del (Peter Dinklage) bir salgın sonrası herkesin öldüğü bir dünyada, hayatta kalmış yegane insan gibi görünen bir adam. Günlerini salgında hayatını kaybeden insanların evlerini temizleyip cesetlerini gömerek, kalan vakitlerde de kasabanın kütüphanesinde takılarak geçiren bir adam. Bu ideal olmasa da huzurlu varoluşu, Grace (Elle Fanning) isimli genç bir kadının kasabaya yolunun düşmesiyle bozuluyor. Kendisinden başka kimsenin sağ kalmadığına kendisini çoktan inandırmış olan Del bu yeni karakteri ayatına sokmayı başlarda reddetse de Grace'in ısrarları ve neticede yaşamak için insan bağıntısına olan ihtiyaç neticesinde zamanla Grace'i kabullenip benimsiyor. Öte yandan bu yeni düzen de Grace'in anne babası olduğunu iddia eden bir çiftin evlerinde belirmesiyle çok geçmeden sarsıntıya uğruyor. Öğreniyoruz ki salgından sağ kalan insanlar komünler oluşturmuşlar ve kaybettikleri insanların acıları ile baş etmenin yolunu çeşitli
davranış programlama evrelerinden geçerek tümüyle bu anılarını silmekte bulmuşlar. Sonraki adım da insanların birbirleriyle eşleştirilerek suni aile
üniteleri oluşturulması olmuş. Grace mevzubahis düzene uyum sağlamayı reddettiği için soluğu Del'in yanında almış bir karakter ve tüm bunları öğrendikten sonra artık yalnızlığı bünyesi kaldırmayan Del de Grace'den uzak kalamıyor ama bu zoraki ütopyanın kendisi için uygun olmadığını anlaması da çok zaman almıyor.
Mike Makowsky isimli yazarın senaryosu esasında ilginç bir fikirden yola çıkıp hikayenin ilerleyişi itibariyle çok da sürprizli ya da radikal yollara girmeden üzerinde durmaya değer bir post-apokaliptik dünya görüntüsü sunuyor izleyiciye bence. Öte yandan yönetmen Reed Morano'nun bu hikayeyi anlatış tarzı, hikayenin tüm ilgi uyandırıcı yönlerini görsel ve kurgusal açıdan mümkün olduğunca törpüleyip mevzubahis dünyayı olabildiğince yalın ve bir o kadar da banal bir şekilde resmetmek üzerine kurulu gibi duruyor. Kariyerine "Kill Your Darlings", "The Skeleton Twins" gibi filmlerin görüntü yönetmenliğini yaparak başlayan Morano, yönettiği ilk iş olan "Meadowland" ile olumlu eleştiriler toplamış, geçtiğimiz yıl bir hayli ses getiren "The Handmaid's Tale"in ilk üç bölümünü yönetmesiyle de adını duyurmuştu. Mevzubahis üç bölümü izledikten sonra devamını getirmeye çok da gerek görmemiş bir insan olarak Morano'nun yönetmenliğinin ben de pek tesir yaratmayacağına dair bir önyargı geliştirmiş olsam da oyuncu kadrosu münasebetiyle kendisine "I
Think We're Alone Now" ile bir kez daha şans vermekte bir beis görmemiştim. Son tahlilde görece ilginç bir hikayeyi sıkıcı bir biçimde anlatmayı başarması ile bu hüsnü zanımı boşa çıkarmayı başardı denebilir. Peter Dinklage, Elle Fanning,
Paul Giamatti ve Charlotte Gainsborough'dan müteşekkil oyuncu kadrosu materyali yükseltmek için ellerinden geleni yapmışlar ama ne kadar gayret ederlerse etsinler Morano engelini aşmayı başaramamışlar. Hikayeye ve oyuncu kadrosuna yazık olmuş.
Del (Peter Dinklage) bir salgın sonrası herkesin öldüğü bir dünyada, hayatta kalmış yegane insan gibi görünen bir adam. Günlerini salgında hayatını kaybeden insanların evlerini temizleyip cesetlerini gömerek, kalan vakitlerde de kasabanın kütüphanesinde takılarak geçiren bir adam. Bu ideal olmasa da huzurlu varoluşu, Grace (Elle Fanning) isimli genç bir kadının kasabaya yolunun düşmesiyle bozuluyor. Kendisinden başka kimsenin sağ kalmadığına kendisini çoktan inandırmış olan Del bu yeni karakteri ayatına sokmayı başlarda reddetse de Grace'in ısrarları ve neticede yaşamak için insan bağıntısına olan ihtiyaç neticesinde zamanla Grace'i kabullenip benimsiyor. Öte yandan bu yeni düzen de Grace'in anne babası olduğunu iddia eden bir çiftin evlerinde belirmesiyle çok geçmeden sarsıntıya uğruyor. Öğreniyoruz ki salgından sağ kalan insanlar komünler oluşturmuşlar ve kaybettikleri insanların acıları ile baş etmenin yolunu çeşitli 
davranış programlama evrelerinden geçerek tümüyle bu anılarını silmekte bulmuşlar. Sonraki adım da insanların birbirleriyle eşleştirilerek suni aile 
üniteleri oluşturulması olmuş. Grace mevzubahis düzene uyum sağlamayı reddettiği için soluğu Del'in yanında almış bir karakter ve tüm bunları öğrendikten sonra artık yalnızlığı bünyesi kaldırmayan Del de Grace'den uzak kalamıyor ama bu zoraki ütopyanın kendisi için uygun olmadığını anlaması da çok zaman almıyor.
Mike Makowsky isimli yazarın senaryosu esasında ilginç bir fikirden yola çıkıp hikayenin ilerleyişi itibariyle çok da sürprizli ya da radikal yollara girmeden üzerinde durmaya değer bir post-apokaliptik dünya görüntüsü sunuyor izleyiciye bence. Öte yandan yönetmen Reed Morano'nun bu hikayeyi anlatış tarzı, hikayenin tüm ilgi uyandırıcı yönlerini görsel ve kurgusal açıdan mümkün olduğunca törpüleyip mevzubahis dünyayı olabildiğince yalın ve bir o kadar da banal bir şekilde resmetmek üzerine kurulu gibi duruyor. Kariyerine "Kill Your Darlings", "The Skeleton Twins" gibi filmlerin görüntü yönetmenliğini yaparak başlayan Morano, yönettiği ilk iş olan "Meadowland" ile olumlu eleştiriler toplamış, geçtiğimiz yıl bir hayli ses getiren "The Handmaid's Tale"in ilk üç bölümünü yönetmesiyle de adını duyurmuştu. Mevzubahis üç bölümü izledikten sonra devamını getirmeye çok da gerek görmemiş bir insan olarak Morano'nun yönetmenliğinin ben de pek tesir yaratmayacağına dair bir önyargı geliştirmiş olsam da oyuncu kadrosu münasebetiyle kendisine "I 
Think We're Alone Now" ile bir kez daha şans vermekte bir beis görmemiştim. Son tahlilde görece ilginç bir hikayeyi sıkıcı bir biçimde anlatmayı başarması ile bu hüsnü zanımı boşa çıkarmayı başardı denebilir. Peter Dinklage, Elle Fanning, 
Paul Giamatti ve Charlotte Gainsborough'dan müteşekkil oyuncu kadrosu materyali yükseltmek için ellerinden geleni yapmışlar ama ne kadar gayret ederlerse etsinler Morano engelini aşmayı başaramamışlar. Hikayeye ve oyuncu kadrosuna yazık olmuş.