Justice League vs. Teen Titans (2016) - Sam Liu

Esasında kendisi de "Justice League:War"ın devamı kabul edilen "Justice League:Throne of Atlantis"in devamı olarak geçiyor "Justice League vs. Teen Titans" ama aradaki bazı bağlantı noktalarını kaçırmak pahasına bunu öne almayı tercih ettim. 2016 gibi süperkahramanların birbirlerine girdikleri bir yılın ("BvS", "Civil War") mahsülü olarak Justice League ile onların yeni yetme versiyonları olan Teen Titans'ın kapıştıkları bir yapım bu da. Hikayenin motorunu "Batman:Bad Blood"dan sonra artık bir nebze adam olmaya başlamıştır diye düşündüğümüz Damien Wayne, nam-ı diğer Robin'in disiplinsiz tripleri nedeniyle babası tarafından Titan akademisine yollanması oluşturuyor. Yani Damien'ın yer aldığı 3 üncü film iken bu, hala ve hala züppe züppe hareketler yapması biraz garip kaçsa da filmin finalinde dövüştüğü kişiyi düşününce bu ısrar bir nebze açıklanabilir hale geliyor. Titans'ın gözdelerinden biri olan Raven'ın karanlık geçmişinden gelen birisi Justice League'e de bulaşınca iki grup arasında Raven merkezli bir sürtüşme hasıl oluyor. Bu minvalde Robin'in sosyalleşmesini ve takım ruhunun değerini keşfetmesini temaşa ediyoruz.

Film Justice League ile açılsa da ve nihai kapışmanın taraflarından biri olsalar da hikayenin çoğunluğu Teen Titans merkezinde geçiyor, hatta Titans'dan ziyade Damien ve Raven merkezinde ilerliyor. Bir de Starfire var ama o daha ziyade gögüs dekoltesi ve seksi poposunun yanı sıra Nightwing'le olan ilişkisi ile gündemde kalmayı tercih eden bir karakter, en azında bu film bazında. Ekibin diğer iki üyesi Beast Boy ve yakında solo filmi çıkacak olan Blue Beetle yardımcı karakter olmaktan öte gitmiyorlar.  Bir de iki tayfa arasında bir nevi arabulucuk işlevi görmesi itibariyle ön plana Çıkan Cyborg var tabii.

Buradaki başat kötü olan Trigon, DC aleminde şeytana karşılık gelen bir figür. Filmin büyük çoğunluğunu hizmetkarlarını kahramanlarımızın üstüne salmak ya da Superman'in beynini yıkamak gibi aktiviteler ile geçirse de belirdiği yerlerde de dişli bir düşman olduğunu ortaya koyuyor kendisi. Raven'ın öz babası olması itibari ile de Raven'ı hikayenin merkezine çekmesi dramatik yapıyı güçlendiriyor.  Bu karakteri seslendirme işi aslında kolay ayırdına varılacak bir ses tonuna sahip olan Jon Bernthal'a verilmiş ama artık nasıl bir oynama yaptılarsa üzerinde ben hiç farketmedim bile o olduğunu, izledikten sonra öğrendim.

Starfire genelde fan servis cihetiyle ilgi toplayan karakterlerden biri ve film ekibi de bunun farkında demek ki Nightwing ile yaptığı skype konuşması olsun, lunaparktaki dönüşüm sahneleri olsun seyirciye itidalli ve ufak çaplı da olsa göz banyosu yaptırmaktan imtina etmemişler, takdir ettim açıkçası. Hele bu durum filmin bir noktasında Wonder Woman'ın filmlerde kadınların objeleştirilmesinden yakınmasıyla birleşince tatlı bir ironiye yelken açılmış. Wonder Woman demişken "Justice League: War" ile filizlenen Supe-WW birlikteliği "Thrones of Atlantis"de bayağı bir gelişmiş, burada aleni bir boyfriend-girlfriend durumu hasıl olmuş. "War" yazısında da belirtiğim gibi Lois Lane'e saygım sonsuz olmakla birlikte bence gayet ideal bir çift bu ikisi, keşke biraz daha sürdürülseymiş. Ve keşke Wonder Woman'ın seslendirilmesinde daha özenli davranılsaymış; "War"da Michelle Monaghan saç baş yolduruyordu, burada da görevi devralan Rosario Dawson asker erbaşdan hallice ses tonuyla çok itici duruyor karaktere. Normalde sevdiğim bir aktristtir aslında Dawson ama seslendirmeye çok uygun bir ses tonuna sahip olduğunu düşünmüyorum şahsen. Benzeri bir şeyi Raven'ı seslendiren Taissa Farmiga için de söylemek mümkün, genel itibariyle çok cansız, zorla yaptırıyorlarmış gibi bir tonlaması var kendisinin çünkü. Son olarak, genel olarak akıcı bir ritme sahip olsa da filmin ortalarında Titanların takım kaynaşması için bir lunaparka gittikleri bölüm tempoyu ciddi zedeleyen bir sekans. Özellikle oğlanlar arasındaki dans yarışması bölümü itici müzik seçimi ile birleşince ömür törpüsüne dönüşüyor.

Neticede DC animasyonlarının en iyilerinden biri olduğu söylenemese de harcanan vaktin heba olduğu hissini vermeyen, eli yüzü düzgün bir film "Justice League vs. Teen Titans". Animasyon kalitesi belli bir düzeyin altına düşmüyor, mizahı çoğu zaman hedefi tutturamasa da kulak da çok tırmalamıyor. Son karede beliren karakteri de düşününce bir sonraki film için belli bir beklenti oluştumayı başardığı da söylenebilir.