"There have always been ghosts in the machine. Random segments of code, that have grouped together to form unexpected protocols. Unanticipated, these free radicals engender questions of free will, creativity, and even the nature of what we might call the soul. Why is it that when some robots are left in darkness, they will seek out the light? Why is it that when robots are stored in an empty space, they will group together, rather than stand alone? How do we explain this behavior? Random segments of code? Or is it something more? When does a perceptual schematic become consciousness? When does a difference engine become the search for truth? When does a personality simulation become the bitter mote... of a soul"
"Makinada hayaletler hep vardı. Gelişigüzel bir araya gelip beklenmedik protokoller oluşturan kod parçaları. Beklenmedik şekilde bu serbest radikaller, özgür irade, yaratıcılık ve hatta ruh diye adlandırabileceğimiz şeyin doğasına ilişkin zihinlerde soru işaretlerinin oluşmasına neden oldular. Bazı robotlar karanlıkta bırakılınca ışığı neden arar? Robotlar boş bir alana konulduğunda neden yalnız kalmak yerine bir araya gelirler? Bu davranışı nasıl açıklarız? Gelişigüzel kod parçaları mı? Yoksa daha fazlası mı? Bir algısal program ne zaman bilince dönüşür? Bir ayrımsama motoru ne zaman gerçeği bulma arayışı haline gelir? Kişilik simülasyonu ne zaman ruhun parçacıklarına dönüşür?"
i,robot (2004) - Alex Proyas