Bu filmi ilk izlediğimde tam bir hayal kırıklığı olduğunu düşünmüştüm. Aradan geçen zaman zarfında direk video piyasasına çekilen bu tarz filmlerin ne kadar düşük bütçelerle ne kadar kısa sürelerle kotarıldığına daha fazla vakıf olunca filme karşı olan hissiyatım değişti açıkçası.
Tiger Chen'in Tony Jaa ve Iko Uwais'le beraber bir projede yer alma isteğinden doğmuş bir yapım "Triple Threat". O zamanlar ismi "Makeshift Squad" olan ve bir ara Chad Stahelski tarafından yönetileceği söylenen proje sonradan ölçek ve isim değiştirip son yıllarda Scott Adkins ile olan işbirliği sağ olsun dtv filmlerinin öne çıkan yönetmenlerinden biri haline gelen Jesse V. Johnson a teslim edilip "Triple Threat" adını almış. Projenin bu ekiple gerçekleşeceğinin haberini alan Scott Adkins de
yanına Michael Jai White'ı da alarak son yılların en cool kastlatından birinin oluşmasına yardımcı olmuş. Stahelski'nin bu oyuncu kadrosu ile nasıl bir film ortaya çıkarabileceğini düşünmek eğlenceli olsa da neticede elimizdeki versiyon bu ve nihai ürün ne olursa olsun Tiger Chen'e sırf bu kadroyu bir araya getirmeyi başarması itibariyle bile tebrik etmek lazım, her ne kadar kendisi bir karizma olsa da..
Bir DTV filminden bekleneceği üzere hikaye "Triple Threat"in önceliklerinden biri değil; üç kez falan izlememe rağmen hala Celina Jade'in canlandırdığı zengin kızı niye öldürmek istediklerini hatırlamıyorum mesela. Ama kelimenin tam anlamıyla filmin arzu nesnesi kendisi ve Scott Adkins, Mike Jai White, Jeeja Yanin ve Michael Bisping'den müteşekkil bir paralı asker grubu kızı öldürmek için tutulmuşlar. Bu grubun önceden yollarının kesiştiği ve kazık atıp ölüme terkettikleri Jaa ve Chen de bunları haklamanın derdinde. Bu noktada devreye giren ve gene bu askerler yüzünden eşini toprağa vermiş, intikam peşindeki İko Uwais de her iki grubu kendince idare edip taşları oynatıyor. Sonuçta Jade'in hayatını kurtaran Jaa ve
Chen'le Adkins ile tayfası arasında, İko'nun gizli arabulucu olduğu bir kedi fare oyunu başlıyor. Jaa-Chen-Uwais üçlüsü hala İngilizceyi tam sökebilmiş değiller, özellikle ilk ikisi. O yüzden onları kendi ana dilleri dışındaki sahnelerde izlemek biraz acı veriyor. Aralarında İngilizcesi en iyi olan ve en cool karaktere sahip olan Uwais'in master of puppets gibi herkesi idare etmesi filmi izlerken çok mantıklı gelmediyse de hepsini bir yere toplayıp Chen ve Jaa ile dikkatlerini dağıttıktan sonra grubu haklaması fena plan değil aslında. Adkins ve White kötü adam kategorisini keyifle dolduruyorlar ve gerek diyalog gerekse de oyunculuk itibariyle onları izlemek çok daha keyifli.
Sonuçta bu filmi şahane oyuncu kadrosu birbirini tekmelesin diye izliyoruz ve film de bu anlamda bekleneni veriyor. Jesse Johnson bu tarz filmler bazında düşünülünce ortalamanın üzerinde bir yönetmen olsa da daha tam anlamıyla kendini geliştirebilmiş bir isim değil, buna rağmen Tim Man'in koreografisi ve hepsi birbirinden iyi kadrosu ile filmin dövüş sahneleri göz doldurmayı başarıyor. Açılışı Jaa vs Uwais'le yapıp sonradan Uwais vs. Chen ile devam eden dövüş festivali ortalarda daha ziyade klasik silahlı çatışma ve kaçıp kovalamaca aksiyonlarına evrilse de finalde bize -her ne kadar biraz saçma sona erse de- bir adet Uwais vs. Jai White ve Adkins'in hem Jaa hem de Uwais'le kapıştığı başarılı bir dövüş izletiyor. Sırf bu final bile filmi izlemek için yeterli bir neden aslında. Gerçi biraz fazla karanlık bir mekan seçilmiş ama dövüş koreografisi filmin olanakları düşünülünce gayet başarılı bir şekilde hayata geçirilmiş. Adkins ve White finale gelene kadar tekmelerini değil de çenelerini konuşturuyorlar ki yukarıda da belirttiğim gibi bunu da izlemesi keyifli ama gene de öncesinde de ikisinin dövüştüğü bazı sahneler olsa daha iyi olurmuş, özellikle White. Şahsen Uwais
gibi üst düzey bir örneğin her dövüşten mağlup ayrılmasını mantıklı bulmadım ama bildiğim kadarıyla son derece alçakgönüllü olan aktör buna çok ses çıkarmamış diye düşünüyorum. Son tahlilde bu kadro çok daha büyük ölçekli bir yapımda bir araya gelmeyi haketse de içinde yaşadığımız dönemde ancak bu kadarı mümkün oluyor ve dövüş filmlerinin hayranları olarak bize bununla yetinmek düşüyor. Meraklısı herkese tavsiye edilir.
Bu filmi ilk izlediğimde tam bir hayal kırıklığı olduğunu düşünmüştüm. Aradan geçen zaman zarfında direk video piyasasına çekilen bu tarz filmlerin ne kadar düşük bütçelerle ne kadar kısa sürelerle kotarıldığına daha fazla vakıf olunca filme karşı olan hissiyatım değişti açıkçası.
yanına Michael Jai White'ı da alarak son yılların en cool kastlatından birinin oluşmasına yardımcı olmuş. Stahelski'nin bu oyuncu kadrosu ile nasıl bir film ortaya çıkarabileceğini düşünmek eğlenceli olsa da neticede elimizdeki versiyon bu ve nihai ürün ne olursa olsun Tiger Chen'e sırf bu kadroyu bir araya getirmeyi başarması itibariyle bile tebrik etmek lazım, her ne kadar kendisi bir karizma olsa da..
Chen'le Adkins ile tayfası arasında, İko'nun gizli arabulucu olduğu bir kedi fare oyunu başlıyor. Jaa-Chen-Uwais üçlüsü hala İngilizceyi tam sökebilmiş değiller, özellikle ilk ikisi. O yüzden onları kendi ana dilleri dışındaki sahnelerde izlemek biraz acı veriyor. Aralarında İngilizcesi en iyi olan ve en cool karaktere sahip olan Uwais'in master of puppets gibi herkesi idare etmesi filmi izlerken çok mantıklı gelmediyse de hepsini bir yere toplayıp Chen ve Jaa ile dikkatlerini dağıttıktan sonra grubu haklaması fena plan değil aslında. Adkins ve White kötü adam kategorisini keyifle dolduruyorlar ve gerek diyalog gerekse de oyunculuk itibariyle onları izlemek çok daha keyifli.
gibi üst düzey bir örneğin her dövüşten mağlup ayrılmasını mantıklı bulmadım ama bildiğim kadarıyla son derece alçakgönüllü olan aktör buna çok ses çıkarmamış diye düşünüyorum. Son tahlilde bu kadro çok daha büyük ölçekli bir yapımda bir araya gelmeyi haketse de içinde yaşadığımız dönemde ancak bu kadarı mümkün oluyor ve dövüş filmlerinin hayranları olarak bize bununla yetinmek düşüyor. Meraklısı herkese tavsiye edilir.