Pazar, Mayıs 14, 2023

Justice League: War (2014) - Jay Oliva


WB Animation'ın "Flashpoint Paradox" ile başlattığı "DC Animated Movie Universe"ün ikinci filmi. Açıkçası o filmi izlemiş olmama rağmen tam olarak nasıl bu hale geldiğini çok da idrak edemediğim bir şekilde Justice League üyelerinin henüz birbirlerini yeni yeni tanımaya başladıkları ya da ilk kez tanıştıkları bir DC aleminde geçiyor film.


Kahramanlarımızdan habersiz dünyamıza "motherbox"lar serpmeye başlamış Darkseid. Denk geldiği birkaç "parademon"ı kovalarken benzer bir mücadele içinde olan Green Lantern ile aynı anda bu kutulardan birini keşfediyor Batman. Akıllarına gelen ilk fikir de kendisi de bir uzaylı olan Superman'e sormak oluyor bu ney diye. Kendisi de yakın vakitte bir parademon dövmüş olan Superman, bu kutuların tanımadığı iki tip tarafından kendisiyle ilişkilendirilmesine sinirlenip dalıyor bunlara. Bruce Wayne, Clark Kent adlı gazetecinin gözlüklerini çıkardığında Superman'e ne kadar benzediğini farkedecek zeka düzeyine sahip yegane insan olduğu için "Clark dur!" dediğinde bir duruyor Clark. Hatta durmakla kalmıyor, ne hikmetse Batman'in Bruce Wayne olduğunu şappadanak o anda anlıyor o da. Takışmak yerine beraber çalışmaya karar veriyorlar o noktadan sonra. Apokolips gezegeninde ikamet etmekte olan Darkseid bunların işbirliği yaptığını duyar duymaz dünyayı işgal hareketinin başlaması emrini veriyor. Motherbox lar patlamaya başlıyor ve bunlardan birine maruz kalan Cyborg'un oluşumuna da şahit oluyoruz. Bunlar olup biterken olay yerinde bulunmak suretiyle mücadeleye dahil olan Flash, Shazam ve Wonder Woman'ın de dahliyle birlikte gayri resmi Darkseid'le mücadele timi oluşmuş  oluyor.


Snyderverse'ün anlatmaya çalışıp göz ve kulaklarımızı iğfal ettiği hikayenin aynısı bu, motherbox'lar Darkseid vs. Ve en az Snyder'ın filmleri kadar sıkıcı. Çizgi roman formatında ne derece gideri var bilmiyorum okumadığım için ama filme alınmak için bunun iyi bir hikaye olduğu kanaatine nasıl varılmış merak ediyorum. Yani animasyon live-action'a göre biraz daha avantajlı ama gene de son derece sıkıcı bir öykü bu. Darkseid iki boyutlu, iç bayan bir antagonist zaten ama kahraman tayfasının da elle tutulur bir tarafı yok. Buradaki Superman fena halde Injustice versiyonunu hatırlattı bana, ukala ve kendini beğenmiş. Wonder Woman Michelle Monaghan'in kötü seslendirmesinin de katkısıyla kalın kafalı bir dişi kabasakala dönüştürülmüş. Cyborg ve Shazam zaten izlemesi keyifsiz karakterler. Flash burada baya bir geri planda kalmış, böyle olunca espri yapma görevini devralan Green Lantern da hikayenin en izlenesi tipi haline gelmiş ama onun da güçleri animasyon ortamında bile çok absürd duruyor. Batman ise her zamanki Batman ama bunun iyi bir şey kötü birşey mi olduğuna her izleyenin kendisinin karar vermesi lazım.


Bu filmin en olumlu yanı birkaç filme yayılıp gerisi gelmemiş olsa da Wonder Woman ile Superman arasındaki yakınlaşmanın tohumlarını atmış olmasıydı. Yani Lois Lane ile bir sıkıntım yok, severim kendisini ama WW ile Supe de tam bir power couple oluyorlar bir arada, o da bir gerçek.


Yönetmen Jay Oliva ("The Dark Knight Returns", "Batman:Bad Blood") DC'nin kadrolusu olsa da buradaki animasyon çalışmasını ben yavan buldum. Ya da hikayenin yavanlığı zaten B tipi animasyon kalitesini daha çok gözüme batırdı, emin değilim. Yeni devamlılıkta Justice League'in nasıl bir araya geldiğini çok ama çok merak ediyorsanız göz atabilirsiniz ama onun dışında DC animasyon filmlerinin izlediğim en zayıf örneklerinden birisi.