Supernatural

2005 yılında izleyici karşısına çıkan "Supernatural" bu haftaki bölümüyle ekranlara veda etti. Dile kolay, 15 sezon. Bambaşka bir döneme ait bir diziydi ve akranlarının çoğu çoktan emekliye ayırmışlardı kendilerini. "Lost" biteli 10, "House" biteli 8, "HIMYM" biteli 7 oldu söz gelimi. Bu bahsettiğim örnekler gibi 2000'lerin ortasında çıkıp dünyayı kasıp kavuran şahane dizilerden biriydi. Fakat bunların aksine "artık bize de yol göründü" demeyip bildiğini okumaya devam etti "Supernatural". Elbette ki ilk sezonlardaki formunu sonlarda koruyamadı, her hafta bölüm düşer düşmez izleyen ben bile son iki üç sezondur bingewatch yapmaya başladım. Network televizyonculuğunun 20 küsür bölümlük formatından ötürü birçok gereksiz bölüm izledik, hikayeler ve düşmanlar büyüdükçe bir bakıma absürdleştiler. Öte yandan, 15 yıl boyunca hiçbir zaman belli bir düzeyin altına düşmemeyi de başardı "Supernatural". Tam "artık yeter bunlar da baydı" dediğimiz noktada seyircisini bir şekilde yeniden kavramayı bildi hep. Drama bu absürd konsept içinde en çok sırıtan unsur olageldi hep, ama üsturuplu. ölçülü takılmayı bildikleri zaman onu da kotardıklarını gördük. Fakat "Supernatural"in zirve noktaları, artık kastın ve yapım ekibinin diziden ve birbirlerinden hiç sıkılmadıklarının bir göstergesi olarak herhalde, hep komediye yöneldiği gırgırına takıldığı bölümler oldu. Bu noktaya geldiğinde televizyonda "Supernatural"dan daha iyisi yoktu. Bu yüzden meta hikaye anlatımı dendiğinde Supernatural bir duayen oldu, müthiş sadık bir hayran kitlesine ulaştı ve 15 yıl boyunca ekranlarda kalmayı başarabildi. 

Dizinin uzun tarihçesini burada tekrar etmeye gerek yok, son sezonun olayı Tanrı ile Winchester'ların arasındaki mücadelesine odaklanmıştı, bilenlerin malumu. İki insan evladının herşeye kadir bir varlıkla nasıl baş edecekleri sorusu diziye uzak insanlara son derece saçma gelebilir,normaldir fakat şunu da gözden kaçırmamak gerekir, "Supernatural"ın tanrısı mitolojideki tanrılardan çok da farklı değildir. Bölümün birinde mitolojik tanrıları da kendisinin yarattığı ifade edilmiştir ama gene de hep bir dramanın parçası olmaktan kendini alamayan, beşeri hususiyetleri bir hayli fazla, bir insanın havsalası böyle bir varlığı anlamaya ne kadar müsaitse o ölçüde portrelenen bir figürdür. O yüzden dizideki tanrı ile hiç bir din ya da inanış ilişkilendirilmez, ben bunun yazarların aldığı bilinçli bir karar olduğu düşüncesindeyim. Tabii bu noktayı kabullendikten sonra bir nebze beyninizi de kapatmanız lazım, bunu becerebildiğiniz takdirde Chuck namıyla ortalarda gezinen tanrının sezon boyunca Winchester'lara kelimenin tam anlamıyla diz çöktürmeye uğraşmasını rahatsız olmadan takip etmeniz mümkün. Açıkçası sezonun ilk yarısı itibariyle sürünen bu hikaye neyseki 10 uncu bölümden itibaren toplamaya başladı ve 17 inci bölüm "Unity" ile zirveye ulaştı. Catriona MacKenzie tarafından çekilmiş bu bölüm çekimi, kurgusu, oyunculukları ve senaryosuyla "Supernatural"in en iyi episodlarından biri olmayı başarmış. Hatta o kadar iyi ki sonraki bölümler aynı seviyeye çıkamadıkları için bende hayal kırıklığı yaşattılar öyle deyim. Tüm hikaye bağlarının çözüldüğü, göl kıyısındaki hesaplaşma sahnesiyle olsun, canımız ciğerimiz Mark Pellegrino'yu Lucifer rolünde kısa süreliğine de olsa bir kez daha izleme imkanı vermesiyle olsun sondan bir önceki bölümün de bir nebze bu seviyeye yaklaştığı söylenebilir. Bu bölümün bitişindeki montaj sekansında zaten bir nihailik hissi vardı o yüzden ekstra bir bölümle ne yapacaklarını merak ediyordum ve beklediğimden farklı bir finalle karşılaştım diyebilirim. İnternette bir çok farklı reaksiyon söz konusu dizinin sonuyla ilgili ama benim şahsi görüşüm kusurlarına rağmen başarılı bir final olduğu. Spoiler vermek gibi olacak ana karakterimizin biraz pisi pisine gittiği doğru, duygusal konuşma kısmı da fazla ağlak ve uzun, eyvallah. Covid'den ötürü prdoüksiyonun yer yer kısıtlandığı belli oluyor, yoksa eski yüzlerinin birçoğunun da bir şekilde eklemlendiği daha şaşaalı bir final yapma niyetindelerdi gibi geliyor bana. Ama gene de izlerken karakterle birlikte diziye de veda ediyor oluşumuzun etkisiyle göz yaşları sel olmadı desem yalan olur. O yüzden uzun bir yolculuğun ardından artık veda vaktinin geldiği bu güzel arkadaşı duygulu bir biçimde yollamanın önünü açması itibariyle ben finali başarılı buldum.

Güle güle Supernatural, güle güle Winchester biraderler. Muhabbetiniz ve mevcudiyetiniz özlenecek ama herşeyin bir finali var maalesef. Hikayenizi başkalarına sonlattırmadan kendi finalinizi kendi istediğiniz gibi yazmayı başardınız, helal olsun.